De grote verhuis en de statistiek aanvullend (deel 2)

vrijdag 9 december 2016 Gastblogger 0 Opmerkingen

Maar al snel begon de druk die voorheen geen aandacht kreeg, wel op te spelen. Mijn ouders en grootouders begonnen al eens te peilen, zeg ga je niet naar feestjes of zo? Waarom leer je daar dan niemand kennen? Dat minderde gelukkig heel snel door te wijzen op mijn studies en het beeld dat ik met een zwaar getatoeëerd meisje zou thuiskomen maar toch verdween het nooit. Ook in mijn vrienden- en kennissenkringen begon die vraag rond te spoken in de hoofden van de mensen die ik had leren kennen of in de hoofden van de schaarse vrienden die ik al sinds kindertijd kende. De milieus waar ik (nog steeds maar helaas minder) in rondhing waren stuk voor stuk vrij pro-actief op seksueel en relationeel vlak.

Maar toch kwam dat er niet van, niet dat ik geen kansen kreeg maar telkens kon ik mij daar niet voor openstellen. Meisjes die gedronken hadden op feestjes of high waren bij gesloten feestjes, die vaak niet te subtiel signalen gaven. Dat was zelfs in eigen dronken toestand niet aantrekkelijk voor mij. Er waren een paar meisjes die aangetrokken waren door mijn zelfbeheersing en rustige karakter maar ook daar voelde ik weinig voor. Ik kon niet van mij afzetten dat het veiligheidsgevoel dat ik opwekte een teken was van ongelijkheid en het idee iemand te moeten beschermen is een total turnoff voor mij. Ik werd verliefd op de meisjes vrouwen die mentale zelfstandigheid en kracht toonden, die geen zwakte uitstraalden. Vrouwen die helaas mij niet als een partner zagen, ik snapte lang niet waarom (was ik te saai of te voorzichtig?) tot een vrouw en goede vriendin tegen mij zei; “jij behandelt de vrouwen die jij sterk vindt, als geesten zonder lichaam ”.

(wordt vervolgd)

0 reacties: