Leven zonder commentaar

maandag 19 december 2016 Lies 3 Opmerkingen

Een van de grote voordelen van single zijn, vind ik dat je door het leven kan gaan met een minimum aan commentaar. Nu krijg ik af en toe wel eens wat opmerkingen te horen vanuit m'n omgeving, maar dat is echt peanuts vergeleken bij wat wat mijn vrienden in een relatie allemaal te horen krijgen.

Soms ga ik op bezoek en zitten de voormalige tortelduifjes constant opmerkingen te geven op elkaar. Dat voelt bijzonder ongemakkelijk. Bij andere koppels lijkt alles peis en vree. Tot ik alleen ben met een van beiden. Dan krijg ik alle bedenkingen te horen die de een heeft bij de ander. Het gebeurt ook wel eens dat ik helemaal geen negatieve commentaren te horen krijg tot de dag dat A en B relatieperikelen hebben. Dan wordt de vuile was in al z'n glorie voor de buitenwereld geëtaleerd en vraag je je af hoe het mogelijk is dat die mensen ooit helemaal verslingerd waren op elkaar.

Als ik al die analyses over teleurstellende karaktertrekken van Miss of Mister partner aanhoor, bedenk ik vaak hoe heerlijk het is te mogen leven zonder commentaar. Familie, vrienden, kennissen en collega's, ze kennen allemaal mijn minpunten. Toch blijft iedereen vriendelijk en word ik nooit tot op het bot afgekraakt zoals bij mensen in relaties en zeker in relatiebreuken dikwijls gebeurt. Wie het moeilijk heeft met een of ander trekje heeft er tenslotte niet echt veel last van. Want we trekken toch geen hele dagen met elkaar op en delen geen huis. Even wat meer afstand nemen als de ergernis begint op te lopen, is ook al geen probleem.

Toch zie ik ook wel de nadelen van dat leven zonder commentaar. Mensen die in een relatie zitten, schaven aan elkaar door hun partner te confronteren met zijn of haar minpuntjes. Dikwijls zegt niemand zo ongezouten z'n mening als je partner. Zo worden de scherpe kantjes er afgevijld en groei je als mens. Om nog maar te zwijgen over de mensen die ik sterker, beter en gelukkiger zag worden door alle waarderende en liefdevolle feedback die ze van hun partner kregen.

Al hoeft feedback natuurlijk niet altijd van een partner te komen. Guinevere Claeys verwoordde dit mooi in een column die onlangs in De Standaard verscheen: "Mijn beste vriend heeft me kalm de les gelezen. (...) Kalme kritiek is uit de mode. Twitter stampt je de turf onder. Facebook liket je de hemel in. Allebei zonder grond, allebei bodemloos - elke like is er een te weinig, en elke like te weinig is een afwijzing te veel. Ik durf te denken dat kalme kritiek ons kan redden. Iemand die rustig zegt wat hij ziet dat je zelf niet kan zien. Dat dit niet vreselijk is, maar ook niet fantastisch. Gemengde weerklank is de zuiverste. (...)"

3 opmerkingen:

  1. Awel, schone post :-). Op een wijze manier iets zeggen, een ware kunst...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig verwoord. :-) Chapeau!
    ('stampt je de turf onder' Die kende ik nog niet.)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dankzij Lehti deze blog leren kennen, interessant. Het alleen leven ken ik goed, ik kan het ook goed. Samen is een ander verhaal. Alleen kunnen leven is waardevol maar voor mij lastig te accepteren dat dat alles zou zijn.

    BeantwoordenVerwijderen