Dansen, denken, drinken, daten, durven (deel 1)

maandag 29 december 2014 Gastblogger 5 Opmerkingen

Om half tien sluit ik achteraan in een rij met zoʌn tweehonderd wachtenden. De weerstand die ik al maanden voel om weer eens te gaan dansen heb ik thuisgelaten. Vriendin E, met wie ik de laatste jaren af en toe bijbabbel bij een om beurten gekookte maaltijd, had geen puf om mee te gaan. Ik vermoed eigenlijk dat haar veelbelovende date, dit keer misschien toch iets wordt. Want een sms dat het ʻna de tweede ontmoeting toch niks werdʌ bleef dit keer uit. Ik had ook anderen kunnen bellen, maar te veel afwijzingen konden mijn weerstand misschien weer oprakelen: ʻte moe, te ver, te koud.... Ik ga gewoon op mijn eentje ;-)

Dus daar stond ik dan, bij de ʻbejaardendiscoʌ. Zoals ik dit maandelijkse feestje vaak noem. Er is plek voor tweehonderd mensen. De deur gaat om tien uur open en degene die nummer 201 is moet geduld hebben. Pas als er iemand naar buiten komt, mag er weer iemand in. Een leuk concept (hoewel ik met mijn panty nu wel buiten sta te blauwbekken) want er zijn zo geen momenten waarop je denkt: ʻWat doe ik hier eigenlijk?ʌ. Het is gelijk gezellig druk en ook niet te vol.

Achter me staan twee jongens met blikjes in hun hand. Ze praten over ʻvroegerʌ toen ʻje
nog niet zo vroeg hoefde te komen, maar nu ook ʻoudere mensenʌ een facebook account
hebben, is het dringenʌ. Ik voel me niet aangesproken. Ik ben met mijn vierenveertig jaar
weliswaar een stuk ouder dan de boys met de blikjes, maar zo om me heen kijkend, val ik
toch onder de gemiddelde leeftijd. Ook heb ik geen facebook. Dit feest stond gewoon met
pen in mijn papieren agenda genoteerd.

Voor mij staan een man en een vrouw. Ik heb wat smalltalk met de man. Tijdens het praten
valt me op dat de vrouw naast hem, haar gezicht houdt afgewend. Hoewel ze zo dichtbij
staat dat het gesprek zeker ook voor haar bestemd is. Even bekruipt me het gevoel dat ze
mij als bedreiging ziet: ʻZeker weer zoʌn wijf dat op jacht is naar een vent voor in bed. Nou,
de mijne krijgt ze niet, puhʌ Het is een gevoel dat soms de kop opsteekt, dat ik als loslopend blondje de lusten van een goed huwelijk kom afsnoepen. Ik richt me dan vaak automatisch tot de dame van het stel. Hoewel dat mijn voorgevoel, met het oog op homoseksualiteit, natuurlijk niet hoeft weg te nemen.

Als we dan eindelijk over de drempel van de oude fabriek stappen, heb ik een binnenpretje
om mijn onnozelheid. Want de mensen voor mij schudden elkaar de hand, ze stellen
zich aan elkaar voor. En ook aan mij. Het was dus helemaal geen stel, ze zien elkaar hier
voor het eerst!

Betalen, stempeltje, jassen uit en dan richting bar en dansvloer. Ik heb niet veel nodig,
Een paar mensen zijn genoeg om me bij aan te sluiten. Op de dansvloer zie ik twee bekenden.
Ze zijn hier voor het eerst. We halen om beurten colaatjes en alcoholvrij bier.
Want ik ben met de auto, nummer twee drinkt niet en de derde is mogelijk zwanger. Ze zijn
net zo dol op dansen als ik en de dj draait een leuke mix. We proosten op het singleschap.

(wordt vervolgd)

5 opmerkingen:

  1. Een pracht blogtitel!

    Ik kijk uit naar het vervolg.

    Vriendelijke groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wow! Hoe ontzettend knap dat je dit doet! Ik heb mezelf ook al tig keren de bedenking gemaakt om eens zoiets te doen, bij wijze van overwinning op mezelf, maar tot nu toe vond ik steeds een goed excuus om er geen werk van te maken: iets anders in de agenda, kindjes bij mij of gewoon nood aan rust (hoewel een goeie avond dansen wellicht meer kan ontspannen dan thuis alleen zijn bij de TV en de gedachten). Zo een echt avondje uit heb ik nog niet gedaan, maar zo eens een wandeling samen met een groepje onbekenden/singles al wel, en nadien heb ik er dan toch altijd een goed gevoel bij. Nieuwe mensen ontmoeten (zelfs zonder echt op zoek te zijn naar een nieuwe partner) voorkomt dat je wereld wat klein wordt, je hoort 'ns praten over dingen waar je zelf totaal niet mee bezig bent en je kan/leert bepaalde dingen uit je eigen leven relativeren, je ondervindt aan den lijve dat er lotgenoten bestaan. Maar zo eens een dansavond, dat lijkt me echt wel fijn. Maar dan is er toch die drempel op dat op m'n eentje te doen ... Chapeau dat jij jezelf over die drempel krijgt. En laat al die volgende delen maar gauw komen, ik kijk er ook naar uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inspirerend...
    Ik kijk uit naar het vervolg!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een fijne reacties. :-) Dank jullie wel! Ik ken het vervolg *smiley met knipoog die tong uitsteekt* maar dat zal vast gauw volgen.

    Al vanaf mijn prilste pubertijd ga ik (ook) alleen uit. Hoewel ik geen kroegganger ben. Dat was niet elke keer een succes (gevoel nadien) maar dat was het stappen met een lief of vrienden ook niet altijd. Verschil: Alleen verantwoordelijkheid dragen soms moeilijk.

    Ik praat een beetje voor mijn beurt maar het komt niet in het verhaal voor (geschrapt wegens te lang) dus voel me vrij om te verklappen dat ik op hetzelfde feestje (nadat ik twee maal de deur op mijn neus kreeg) mijn laatste vriend ontmoette. Ik danste. Alleen. (hoewel toen wel met vriendin). Door een paar wijntjes te veel durfde hij me aan te spreken. Na braaf etentje en gesprek de dagen er na volgden 18 maanden relatie. We hadden het goed, ik verkocht zelfs mijn huis, verhuisde naar zijn straat maar heb het onlangs uitgemaakt. Hij heeft er geen vrede mee en ik vind het erg lastig om hem duidelijk te maken dat de keus om alleen door het leven te willen niet is bedoeld om hem pijn te doen. Maar dat doet het wel.

    Waarom deze openhartigheid? Omdat ik de lezers hier wel aanraad om vooral eens zonder vrees of verwachtingen de stoute (dans) schoenen aan te trekken (wat hebben we te verliezen?) maar toch een te jubelende facebook-effect wil voorkomen. Alleen zijn (en uitgaan) is geen wondermedicijn tegen eenzaamheid. Net zo min als een relatie.
    Wat ik met oud & nieuw ga doen weet ik nog niet. Ik toost alvast op alle singles. Goed uiteinde en nieuw begin! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb het eindelijk gelezen. Leuk! En herkenbaar!

    BeantwoordenVerwijderen